Konkurs tuż, tuż. Nagrody realne, nie wirtualne, prawie w komplecie. Dajcie znać znajomym 🙂
Zaczynamy czary…
Ps. Chomicze memento w ramach dzisiejszego myślenia życzeniowego. No bo wiecie, jak się w coś tak naprawdę wierzy i z całej siły zechce, to może się udać ;P
Fakt, troszkę przysnęliśmy z przejedzenia i początek miesiąca już dawno za nami. Nie zapomnieliśmy jednak i z okazji pierwszych urodzin zapraszamy wszystkich do wzięcia udziału w konkursie z niespodzianką 🙂
Niespodzianka i szczegóły konkursu pojawią się w przyszłym tygodniu, poza dniami normalnej publikacji obrazka, dlatego bądźcie uważni! Nie zawadzi zaprosić znajomych do polubienia stronki czy fanpejdża na portalach społecznościowych. Konkurs zdecydowanie z nagrodami!!!
Chyba nadszedł ten coroczny moment, kiedy masa krytyczna została przekroczona. Ech…
Pelek już się zadomowił i zyskał troszkę więcej przestrzeni w pudle za sprawą mostków i podwieszanej półeczki. Wszystko dlatego, że docelowy ogromny kołowrotek dotarł nareszcie i zabrał sporo miejsca. Obecnie wygląda to tak:
Gniazdo jest na prawo od domku w stercie siana i trocin. Domek służy jako spiżarnia i przedpokój, do sypialni Peleś włazi podkopując się pod chatką.
Sam pensjonariusz naszego kurortu jest bardzo nieuchwytny dla niewprawnego obiektywu. Jedynie dyniowe pestki zatrzymały go na chwilkę:
Z cyklu kampania społeczna. Zanim poprosisz męża o pomoc 🙂
Skoro zima w pełni, przyszła Buka 🙂 Znowu zdycham przeziębiona i zamuliło mnie zupełnie. Szkoda, że ludzie nie hibernują do wiosny…
Widziałam takiego mema z kotem w roli głównej, ale czy nie jest bardziej prawdziwy w tej wersji? Są tacy Panowie, którzy z wielkiej miłości potrafią ścisnąć tak mocno, że oczy wyłażą i żebra pękają. Znacie takich? Bo ja wielu…
Gratulujemy spostrzegawczości 🙂 TW dłużej męczył się nad obrazkiem zanim znalazł maluszka 🙂
Pelek nie ma jeszcze 2 miesięcy. Jest maleńkim dżungarkiem o dużych wymaganiach 🙂 Z nami mieszka od ponad tygodnia.
Mieszka w samli, jak już pisałam. Dla tych, którzy chomika nie mieli, a chcieliby, to proszę nie trzymajcie ich w mikro więzieniach z plastikowym wystrojem. Takie 78×56 cm to optimum i wcale nie zajmuje aż tyle miejsca, jak się początkowo wydaje. Jak widać, podstawowe wyposażenie ledwo się mieści 😉 Wymienimy jeszcze kołowrotek, bo maluszek szybciutko rośnie, ciasnawo mu. Minimum dla dżungarka i chomika Roborowskiego to 17 cm średnicy, ale mam wrażenie, że to minimum dla jakiś małych przedstawicieli gatunku. Upatrzyłam już taki kołowrotek w sam raz i w dobrej cenie. Jeśli ktoś z Warszawy i okolic chciałby się przyłączyć do zamówienia w zooplus.pl, to zapraszam na priv.
Jak się tak przyjrzeć biegającemu maleństwu to nie widać nawet łapek. Sunie tylko z zawrotną prędkością mała kulka futerka, jak gdyby w powietrzu. W sklepie widziałam tylko kołowrotki ze szczeblami i zastanawiam się, dlaczego tam sprzedają głównie narzędzia tortur dla chomików (mikro więzienia i koła do łamania łapek). Zadziwiające, dlaczego akurat chomiki są tak w sklepach poszkodowane, bo zarówno wcześniej dla kota, jak i dla rybek (mamy akwarium z małą obsadą) można było znaleźć wyposażenie bezpieczne i dobrej jakości. Hm…
Napiszcie, jak Wam się podoba mieszkanko Pelesia TurTura. Może macie doświadczenie w opiece nad chomikami. Chętnie przyjmę dobre rady 🙂
Jak na razie maluszek zaszył się w domku i kopie pod nim tunele w stercie siana i trocin. Po nocy demolka nastąpiła głownie w piaskownicy ;), a nad ranem Pelek postanowił wygryźć otwór w dachu domku i wyprodukował sporo dodatkowych wiórków. Zastanawiam się tylko, czy to naturalne zachowanie, tak wgryzać się w domek?
Chomicze mieszkanko już ostatecznie umeblowane. Dziś dotarł zamówiony drewniany domek i happy plastik poszedł do pudła na szafę. Właściciel chyba zadowolony. Nie sposób go teraz namierzyć. Bawimy się ostatnio w „znajdź chomika”, bo zaszył się tak dokładnie w nowych włościach, że tylko na dyniowe pestki wyłazi z gniazda.
Zapraszamy do zabawy 🙂 Jeśli ktoś zgadnie, gdzie chomik się ukrywa na pierwszym obrazku, w nagrodę wrzucimy parę Pelkowych fotek. Ktoś chętny?
Zdumiewa mnie nieustannie dziecięca logika. Zatrważa. Przeraża.
To była zwykła tzw. wizyta duszpasterska, w końcu sam środek sezonu. Nic nadzwyczajnego. Chociaż już to że ksiądz nie odmówił kawy i ciastka powinno mnie zaniepokoić. Robiliśmy wcześniej z Panem M babeczki i te co zostały M chciał koniecznie dla księdza zostawić. Teraz już wiem, cóż to za misterny był plan… Zaczynam się bać.